ไม่มีความรู้สึกอะไร? ที่จะพิสดารไปกว่า ความผูกพันของคนผู้หนึ่ง ที่มีต่ออาณาเขตที่ตนใช้อยู่ร่วมกับผู้คนที่เหมือนจะรู้จักคุ้นเคย..

วันพฤหัสบดีที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2553

วิกฤต และ โอกาส..

ในวันนี้ ที่สับสน บนรอยร้าว
ไม่อยากยิน ทุกข่าว ทุกเหตุผล
ไม่อยากรู้ เรื่องสีไหน ในผู้คน
เพราะเหลือทน กับคำเท็จ ที่อำพราง
ไม่อยากเชื่อ ว่าเมืองไทย มีวันนี้
ไม่อาจแยก เลว ดี ว่า แตกต่าง
อนาคต เป็นอย่างไร ไม่เห็นทาง
เหมือนเรือกลาง คลื่นลม ใกล้จมเจียน
ฤาสิ้นสุด ยุคสมัย ไทยเรืองรุ่ง
หรือวันพรุ่ง อาจมาถึง ซึ่งจุดเปลี่ยน
หลับตาลง เฝ้ารอ พอวารเวียน
จุดธูปเทียน บูชา ฟ้าดาลดล..