ห้าสิบกว่าปี ที่เราเกิดมาอยู่บนเทหวัตถุฟากฟ้า ซึ่งเคลื่อนที่ไปในจักรวาลอันเวิ้งว้าง..เราไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราเกิดมาและคงอยู่ไปเพื่ออะไร?..เรากำลังรอคอยสิ่งใด..อยู่หรือ?..
บ่อยครั้งที่เราลืมตัวไปว่า เราเป็นเจ้าของและเป็นผู้กำชะตาของหลายสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรา..ทั้งที่บางอย่างเราไม่เคยแม้แต่จะสนใจบำรุงดูแล..บางทีเราก็ตีโพยตีพาย กับการสูญเสียสิ่งบางอย่างที่เราไม่ค่อยได้หวงแหนนัก..แต่เมื่อถึงเวลาหนึ่ง..คล้ายกับว่า มีอะไร?บางอย่างมากระตุกให้เราได้ ทบทวนสิ่งที่ได้มาและสิ่งที่สูญเสียไป..ไม่น่าเชื่อเลยว่า เราจะเคยมีโอกาสได้พบกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่และได้สูญเสียมัน..วันนี้ แม้เราจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆตรงส่วนใดส่วนหนึ่งซึ่งเราไม่ค่อยเข้าใจมันนัก..บางครั้ง คล้ายกับว่า จะหายใจไม่ออก หมดเรี่ยวแรงไปงั้นแหละ..แต่เราก็ยังกล้าปฏิเสธกับตัวเองเสมอว่า..ไม่เป็นไร..สักวันหนึ่งมันคงกลับมาหาเราอีก..ถ้าเรา เข้มแข็งที่จะไขว่คว้ามันอย่างจริงจัง..ซะที..
บ่อยครั้งที่เราลืมตัวไปว่า เราเป็นเจ้าของและเป็นผู้กำชะตาของหลายสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรา..ทั้งที่บางอย่างเราไม่เคยแม้แต่จะสนใจบำรุงดูแล..บางทีเราก็ตีโพยตีพาย กับการสูญเสียสิ่งบางอย่างที่เราไม่ค่อยได้หวงแหนนัก..แต่เมื่อถึงเวลาหนึ่ง..คล้ายกับว่า มีอะไร?บางอย่างมากระตุกให้เราได้ ทบทวนสิ่งที่ได้มาและสิ่งที่สูญเสียไป..ไม่น่าเชื่อเลยว่า เราจะเคยมีโอกาสได้พบกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่และได้สูญเสียมัน..วันนี้ แม้เราจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆตรงส่วนใดส่วนหนึ่งซึ่งเราไม่ค่อยเข้าใจมันนัก..บางครั้ง คล้ายกับว่า จะหายใจไม่ออก หมดเรี่ยวแรงไปงั้นแหละ..แต่เราก็ยังกล้าปฏิเสธกับตัวเองเสมอว่า..ไม่เป็นไร..สักวันหนึ่งมันคงกลับมาหาเราอีก..ถ้าเรา เข้มแข็งที่จะไขว่คว้ามันอย่างจริงจัง..ซะที..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น