ไม่มีความรู้สึกอะไร? ที่จะพิสดารไปกว่า ความผูกพันของคนผู้หนึ่ง ที่มีต่ออาณาเขตที่ตนใช้อยู่ร่วมกับผู้คนที่เหมือนจะรู้จักคุ้นเคย..

วันศุกร์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

...และถึงวัน ของชนชาติ ประกาศก้อง

พร้อมพี่น้อง นักสู้ ผู้กล้าหาญ

ดินแดนปู่ ตาสร้าง อย่างยาวนาน

ถูกรุกราน เหยียบหยาม ด้วยความลวง



    กูก็ลูก ผู้ชาย หมายศรีศักดิ์

คือความภัก ดีต่อ บาทพ่อหลวง

ชีวิตน้อย และเลือดเนื้อ ซึมซาบทรวง

พลีทั้งดวง วิญญานนี้ อย่างปรีดา


     มันผู้ใด ใครกระทำ ความอัปรีย์

ถึงวันนี้ คงได้เห็น กันแล้วหนา

ชาติย่อยยับ กับผู้นี้ ตั้งกี่ครา

ยังชั่วชาติ ต่ำช้า พาล่มจม


     ไอ้ตัวร้าย เลวชาติ บังอาจคิด

ชักนำ หมู่อสรพิษ มาทับถม

เมืองสยาม หมดสุข ทุกข์ระทม

ไม่อาจก้ม หน้านิ่งอยู่ สู้ยอมตาย...

2 ความคิดเห็น:

  1. ผมขออนุญาตนำ Blog ไปลิงค์ในราชบุรีศึกษาได้ไหมครับ

    ตอบลบ
  2. ต้องกราบขอประทานโทษท่านผู้การ(ผอ.)ด้วยครับ..ผมสร้างบล็อกไว้แล้วไม่ได้เข้ามาดูนานมาก..ข้อเขียนของผมที่ปรากฎในเว็บบอร์ดและบล็อกทุกบล็อกยินดีอนุญาตให้ทุกๆท่านนำไปอ้างอิงและใช้ประโยชน์ทางการศึกษา ครับ..และขอบคุณครับที่ท่านกรุณาให้เกียรติติดตาม..

    ตอบลบ